Urodził się 26 września 1848 r. w Warszawie w rodzinie aptekarskiej.  Początkowo studiował w Szkole Głównej Warszawskiej, a w latach 1872-1875 w petersburskim Instytucie Technologicznym. Tam zaangażował się w działalność studenckiego koła socjalistycznego należącego do nielegalnej Gminy Polskiej.

Za udział w ulicznych demonstracjach Wacław Święcicki został wydalony z uczelni. Wkrótce w 1876 r. powrócił do Warszawy, rozpoczął pracę na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.

Aresztowany w 1878 r. m.in. z Filipiną Płaskowicką, Józefem Pławińskim,  Marią Hidt, Janem Hłasko, Bolesławem Mondszajnem oraz Aleksiejem Drobysz-Drobyszewskim za pomoc temu ostatniemu, a także za ostrzeganie współtowarzyszy o planowanych aresztowaniach, został osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.

Wówczas powstał również tekst pieśni socjalistycznej (Warszawianki), do której muzykę skomponował częściowo w oparciu o marsz Żuawów, odsiadujący z nim wyrok w Cytadeli kompozytor Józef Pławiński. Podobno Święcicki przekazał tekst za mury Cytadeli kropkując odpowiednie litery w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza.

Pieśń zyskała szczególną popularność podczas manifestacji pierwszomajowej 1905 roku i stała się hymnem robotników w czasie rewolucji 1905 w Królestwie Polskim. Nazwa „Warszawianka 1905” nawiązywała do pieśni powstańców listopadowych. Warszawianka z czasem stała się najsłynniejszą polską pieśnią znaną na wszystkich kontynentach i śpiewaną w dziesiątkach języków.

mb. / BEB