Urodził się 15 października 1810 r. w Warszawie. W czasie powstania listopadowego brał udział w jednej z najbardziej zaciętych bitew pod Olszynką Grochowską (25 lutego 1831) i przegranej przez Polaków bitwie pod Ostrołęką (26 maja 1831), po której otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari.

Do legendy przeszła jednak wrześniowa obrona Warszawy, gdy Ordon dowodził baterią artylerii w reducie nr 54, jednym z punktów umocnień broniących dostępu do miasta. Przez lata błędnie umiejscawiano lokalizację reduty. Obecnie, dzięki analizie planów i badaniom archeologicznym wiadomo, że znajdowała się w okolicach ul. Na Bateryjce na granicy współczesnych dzielnic Wola i Ochota.

Przez dwie godziny wojska rosyjskie ostrzeliwały obrońców, a w momencie zdobycia szańców przez wroga, nastąpił wybuch jednego z dwóch składów amunicji. Do dziś historycy spierają się co do przyczyn eksplozji. Przypuszczają, że mogło to być przypadkowe zaprószenie ognia albo strzał lub wykonanie rozkazu zniszczenia składu amunicji.

Konstanty Julian Ordon popełnił samobójstwo 4 maja 1887 r. we Florencji. Władze carskie nie pozwoliły na pochówek w grobie rodzinnym w Warszawie, dlatego jego prochy sprowadzono do Lwowa i pochowano na Cmentarzu Łyczakowskim.

MB.