Urodził się jako Bolesław Lesman 22 stycznia 1877 r. w Warszawie. Pochodził z zasymilowanej rodziny żydowskiej. W 1887 r. jego ojciec przyjął chrzest i zmienił wyznanie na rzymskokatolickie. Zachował sie akt chrztu Bolesława spisany cyrulicą akt chrztu Bolesława z katedry warszawskiej z 12 stycznia 1887 roku, w którym potwierdzona jest data jego urodzin - 22 stycznia 1877 roku. Wspominamy o ty, ponieważ wokół tej daty toczone sa spory. Dokument zamieszczamy poniżej w tekście.

Bolesław wychowywał się w Kijowie, gdzie ukończył gimnazjum oraz prawo na miejscowym uniwersytecie. Od 1901 r. mieszkał w Warszawie, a później podróżował po Niemczech i Francji, gdzie poślubił malarkę Zofię Chylińską.

 

Początki twórczości

Poetycko debiutował w warszawskim tygodniku „Wędrowiec” (1895). Dzięki znajomości z Zenonem Przesmyckim współpracował z redagowaną przez niego krakowską „Chimerą” (1901-1907). W 1911 r. współtworzył Teatr Artystyczny w Warszawie, jednak w kolejnych latach przebywał we Francji (1912-1914). Pierwszy tomik wierszy „Sad rozstajny” (1912) nie zyskał uznania czytelników i krytyki literackiej. Rok później ukazały się baśni „Klechdy sezamowe” oraz „Przygody Sindbada Żeglarza”, a także przekład „ Opowieści niesamowitych” Edgara Allana Poe.

 

Poezja i neologizmy

W 1918 r. Leśmian przeniósł się do Hrubieszowa, a cztery lata później do Zamościa, gdzie prowadził kancelarię notarialną. W 1929 r. jego współpracownik dopuścił się nadużyć finansowych, których konsekwencje poeta ponosił do końca życia. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. W dwudziestoleciu międzywojennym opublikował zbiory wierszy „Łąka” (1920) – zawierający słynny cykl erotyków „W malinowym chruśniaku” – i „Napój cienisty” (1936). Pośmiertnie ukazały się „Dziejba leśna” (1938) i „Klechdy polskie” (1956). Twórczość Leśmiana czerpała z ludowości, ale także symbolizmu oraz filozofii Henriego Bergsona. Poeta stworzył liczne neologizmy, określane przez badaczy literatury jako leśmianizmy. Eksperymenty z zakresu słowotwórstwa, składni i frazeologii sprawiały, że utwory zyskiwały nowe znaczenia, efekty brzmieniowe i oddawały nierealny charakter kreowanej przez Leśmiana rzeczywistości. 

Spuścizna literacka

W 1935 r. poeta przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy. Uczestniczył w życiu literackim, bywał w kawiarniach, zwłaszcza w kultowej „Małej Ziemiańskiej”, gdzie spotykali się najważniejsi poeci i pisarze w dwudziestoleciu międzywojennym. Jego stryjecznym bratem był Jan Wiktor Lesman, któremu wymyślił pseudonim artystyczny – Jan Brzechwa. Bolesław Leśmian zmarł 5 listopada 1937 r. w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Niedoceniany dostatecznie za życia zyskał uznanie w kolejnych dekadach i dziś jego twórczość zaliczana jest do najbardziej nowatorskich i oryginalnych w literaturze polskiej XX w.

MB.