Urodziła się 29 kwietnia 1863 r. w Loosdorf w Dolnej Austrii. Była córką hrabiego Antoniego Ledóchowskiego herbu Szaława, rotmistrza huzarów oraz szambelana cesarskiego i pochodzącej ze Szwajcarii Józefiny Salis–Zizers. Najstarsza z dziewięciorga dzieci. Rodzina wyemigrowała do Austrii po utracie majątku przez dziadka za udział w powstaniu listopadowym.

Fenomenalna pamięć i dobre serce
Maria była utalentowanym aktorsko, literacko i malarsko dzieckiem, obdarzonym fenomenalną pamięcią. Mając 5 lat napisała utwór dla domowników, a jako 9–latka układała wiersze i malowała pierwsze obrazy.

W 1873 r. rodzice stracili majątek na skutek bankructwa instytucji, której akcje wykupili. Po sprzedaniu dóbr w Loosdorf ojciec wynajął mieszkanie w St. Polten. Tu dzieci uczęszczały do szkoły Pań Angielskich. Maria Teresa znakomicie się uczyła.

Pierwszą książkę napisała, mając 16 lat. „Mein Polen” było opisem wrażeń z podróży, jaką odbyła z ojcem do Polski i na Litwę (w 1879 r.) Zadedykowała ją stryjowi Mieczysławowi.

W 1883 r.  rodzina przeniosła się do Polski i zamieszkała w Galicji, w Lipnicy Murowanej, gdzie ojciec wykupił mocno zaniedbany majątek. Maria ucieszyła się z powrotu do Polski. Zwiedzała pobliski Kraków i brała udział w towarzyskich zebraniach i zabawach, na których  wyróżniała się urodą i inteligencją.

 

W tym czasie kardynał Karol Marcial Lavigerie, arcybiskup Algieru, rozwijał ożywioną akcję na rzecz Afryki. Był on założycielem Zgromadzeń: Misjonarzy Afryki i Misjonarek Afryki. W 1888 r. prymas ogłosił krucjatę przeciw niewolnictwu w Afryce apelując o zaangażowanie się w nią m.in. do kobiet katoliczek. Maria Teresa przeczytała w broszurze kardynała słowa: ,,Komu Bóg dał talent pisarski, niechaj go użyje na korzyść tej sprawy, ponad którą nie ma świętszej”. Potraktowała je jak drogowskaz i postanowiła działać na rzecz misji afrykańskiej. Stryj kardynał, do którego napisała, pochwalił jej postanowienie.

 

  

Pragnę uczynić coś wielkiego dla Boga
Pod wpływem kardynała Maria napisała dramat misyjny pt. ,,Zaida Murzynka”, a także wstąpiła do Stowarzyszenia Antyniewolniczego. Dramat wystawiony był w teatrze salzburskim, a później w innych miastach. Maria Teresa spotkała się z kardynałem Lavigerie, noszącym od 1884 r. tytuł prymasa Afryki, latem 1889 r. w Szwajcarii (inne źródła mówią, że miało to miejsce w 1892 r.).  Podjęła decyzję, by całkowicie poświęcić się misjom i walce z niewolnictwem. Zwolniła się z obowiązków damy dworu, bo zabierały jej zbyt wiele czasu (9 V 1891 r.). Stanęła na czele komitetów antyniewolniczych,  jednak szybko ją zwolniono, bo chciała, by komitety były katolickie, a opozycja żądała komitetów międzywyznaniowych.

 

 

W 1894 r. Maria Teresa miała już własną drukarnię, w majątku, który zakupiła w Salzburgu. Jako siła napędowa dla maszyn drukarskich była wykorzystywana woda z rzeki płynącej w majątku. Nową placówkę oddała pod opiekę Maryi Wspomożycielki. ,,Echo z Afryki”, a od 1911 r. także edycja dla dzieci pt. ,,Murzynek” i kilka innych pism wychodziły w 12 językach. Drukowano też broszury misyjne, kalendarze, odezwy itp., a później katechizmy i książeczki religijne w językach Afryki. W 1921 r. utworzyła akcję ,,Prasy afrykańskiej”, czyli druk książek religijnych w językach tubylczych jako pomoc dla misjonarzy w Afryce.

  

Dzięki misji klaweriańskiej stworzyła nowe dzieła, np. „Chleb św. Antoniego dla Afryki”, „Wykup dziecka murzyńskiego z niewoli”. Zbierano też okruchy szlachetnych metali, staniol, zużyte znaczki pocztowe, które sprzedawano, a pieniądze wysyłano misjonarzom. A skarbonki z figurką Murzynka, kłaniającego się po wrzuceniu datku do skarbonki, przetrwały przez wiele lat. „Misjonarze i misjonarki mogą być porównywani do pięknej palmy, której owocami są ochrzczone murzyńskie dzieci: korzenie jednak, które tkwią głęboko w ziemi, których nikt nie widzi, a z których drzewo czerpie swe soki – to jest Sodalicja ze swą ukrytą, nieprzerwaną pracą” – napisała Maria Teresa Ledóchowska.

Maria Teresa założyła przy domu głównym Sodalicji w Rzymie w 1901 r. międzynarodowy nowicjat. Biura Sodalicji niemal w całej Europie, a przy każdej filii założono muzeum Afryki. Maria wyjeżdżała też do różnych miast z wykładami i odczytami o misjach w Afryce.

Jej ciało od 1934 r. znajduje się w domu generalnym Sodalicji. W czasie Soboru Watykańskiego II biskupi Afryki licznie nawiedzali jej grób. Za oddanie się sprawom Afryki Maria Teresa zdobyła zaszczytny przydomek Matki Afryki. Jest patronką dzieł misyjnych w Polsce. W ikonografii błogosławioną przedstawia się w habicie Sodalicji św. Piotra Klawera, czasami z afrykańskimi dziećmi.
Maria Teresa jest najwybitniejszą postacią w Kościele w zakresie pracy misyjnej. Jej idea porwała wielu ludzi do działania, była świeża i wskazywała nową drogę pracy misyjnej.

Jak informuje Komisja KEP ds. Misji, do 1933 r. Sodalicja wykupiła 12 543 niewolników i niewolnic, a tysiące Afrykańczyków przygotowała do chrztu i pomogła im w zdobyciu wykształcenia.

W Polsce pierwszy dom klawerianek założono w 1930 r. w Krośnie, drugi w 1986 r. w Podkowie Leśnej, a następne w 1992 r. w Krakowie, w 2003 r. w Poznaniu, a w 2007 r. w Świdnicy.

Renata Golonka

korzystałam m.in.:

https://www.niedziela.pl/artykul/771/Bl-Maria-Teresa-Ledochowska

https://misyjne.pl/maria-teresa-ledochowska-wzor-pracy-misyjnej/