Antonina Miklaszewicz (Mikłaszewicz) urodziła się 10 grudnia 1773 r. w Lublinie. Była córką muzyka katedry lubelskiej i dyrektora orkiestry.

Znakomite warunki głosowe – miała trzyoktawową skalę głosu od altowego g do wysokiego f – sprawiły, że jej kariera szybko się rozwijała.

Kilka lat spędziła w Warszawie, a później, w 1791 r. występowała gościnnie w Lipsku i Pradze, do której zaprosił ją D. Guardasoni, antreprener (osoba zajmująca się, m .in. przygotowaniem i wystawianiem spektakli)  opery włoskiej w Pradze, w której zamieszkała w tym samym roku. Tak zaczęła się jej światowa kariera.

Jej głos i technika wykonania wzbudzały ogólny zachwyt
W jej repertuarze były partie w operach W. A. Mozarta (m. in. Hrabina w „Weselu Figara”). Ponoć zachwycony jej głosem i techniką Mozart, napisał specjalnie dla niej jedną z arii di bravura (to aria, której celem jest pokaz możliwości wokalnych wykonawcy). 

Gdy w 1801 r. Campi przeprowadziła się do Wiednia, śpiewała tam partię Klary w operze A.F. Teybera na otwarcie Theater an der Wien. Została zaangażowana jako primadonna.

Występowała także w operze cesarskiej, a w 1818 r. otrzymała tytuł Kammersängerin. Specjalnie dla niej Ferdinando Paer napisał operę „Sardzino”.

W dziejach powstającej na przełomie XVIII i XIX wieku polskiej opery zapisała się, wykonując partię Marii w „Łasce Imperatora” Karola Kurpińskiego.

Jej mężem od 1792 r. był Gaetano Campi, znany śpiewak mozartowski. Miała siedemnaścioro dzieci. Uważano ją obok włoskiej śpiewaczki Angelici Catalani za jedną z najwybitniejszych europejskich śpiewaczek operowych owego czasu. Zmarła nagle 3 września 1822 r. w Monachium.

W Lublinie odbywają się cykliczne wydarzenia, których patronką jest zapomniana już dziś sopranistka: konkurs wokalny (lata 2017, 2019, 2022), Opera Masterclass (co roku od 2018 r.) i konferencja naukowa (2018 r.)

RG/ BEB