Powieść pt. „Empuzjon” Olgi Tokarczuk, to pierwsza książka pisarki wydana po otrzymaniu Nagrody Nobla. W Polsce ukazała się w 2022 r. W nocie Wydawnictwa Literackiego czytamy: „Wrzesień 1913 roku, uzdrowisko Görbersdorf (dzisiejsze Sokołowsko na Dolnym Śląsku). Właśnie tutaj, u podnóża gór, od przeszło pół wieku działa jedno z pierwszych na świecie i słynne w całej Europie specjalistyczne sanatorium leczące choroby „piersiowe i gardlane”. Mieczysław Wojnicz, student ze Lwowa, przyjeżdża do uzdrowiska z nadzieją, że nowatorskie metody i krystalicznie czyste powietrze powstrzymają rozwój jego choroby, a może nawet całkowicie go uleczą. Diagnoza nie pozostawia jednak złudzeń – tuberculosis. Gruźlica. W Pensjonacie dla Panów, gdzie zamieszkuje, poznaje innych kuracjuszy. Chorzy z Wiednia, Królewca, Breslau i Berlina przy nalewce Schwärmerei niestrudzenie omawiają najważniejsze sprawy tego świata. Czy Europie grozi wojna? Monarchia czy demokracja? Czy demony istnieją? Czy oddając się lekturze, da się rozpoznać, czyją ręką tekst został napisany – kobiety czy mężczyzny? Ale nie tylko te pytania zajmują pensjonariuszy. Do Wojnicza docierają też przerażające historie o tragicznych wydarzeniach w górskich okolicach sanatorium. Choć on sam zajęty jest ukrywaniem prawdy o sobie, zagadka budzących grozę wypadków fascynuje go coraz bardziej. Nie wie jednak, że mroczne siły już wzięły go sobie na cel. Olga Tokarczuk w „Empuzjonie” odsłania przed czytelnikami prawdy o świecie, których albo nie zauważamy, albo za wszelką cenę nie chcemy do siebie dopuścić”. W Grecji książkę wydało wydawnictwo „Kastaniotis”, a tłumaczyła Anastazja Chatzigiannidi.

Zbiór poezji Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej w tłumaczeniu K. Mantzakosa, opublikowało wydawnictwo „Syrtari”, które nadało też tytuł „Przebyta droga”, pochodzący od jednego z wierszy. Poetka żyła w latach 1891-1945 – jest popularną polską poetką i dramatopisarką. Słynie z ogromnej swobody we wprowadzaniu do swych utworów języka potocznego, zwanego też „językiem codzienności”. Tworzyła poezję skupiającą się na sprawach przyziemnych, bliskich człowiekowi, prawdach życiowych, które ubierała w zrozumiałe i trafiające w punkt słowa. Jeden z takich właśnie utworów nosi tytuł „Przebyta droga”.

Słońce stanęło w zenicie:

oglądam się na przebytą drogę:

to ma być moje życie?

Patrzeć się na to nie mogę!

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, była córką malarza Wojciecha Kossaka, urodziła się 24 listopada 1891 r. w Krakowie. Jej starszy brat, Jerzy Kossak, również był malarzem, a młodsza siostra, Magdalena, znana pod literackim pseudonimem Magdalena Samozwaniec, pisała utwory satyryczne. Poetka trzykrotnie wychodziła za mąż i dużo podróżowała. W 1937 została laureatką Literackiej Nagrody Miasta Krakowa. Zmarła w szpitalu w Manchesterze 9 lipca 1945 r. z powodu choroby nowotworowej. W 80. rocznicę jej śmierci uchwałą Senatu RP XI kadencji z 29 października 2024, rok 2025 ustanowiono „Rokiem Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej”.

„Dzieła wszystkie” Bruno Schulza, w tłumaczeniu Aleksandry Joannidou, to wznowienie przez wydawnictwo „Kastaniotis” publikacji z 2019 r. Zawiera wszystkie opowiadania autora. Bruno Schulz  urodził się w 1892 r. w Drohobyczu, niewielkim galicyjskim miasteczku, położonym nieopodal Lwowa. Tam spędził niemal całe życie i tam został w 1942 r. zastrzelony na ulicy przez gestapowca. Jego dorobek – zarówno literacki, jak i plastyczny – przesycony jest drohobyckimi realiami, bo uważał swoje miasto za centrum świata i był jego pilnym obserwatorem i doskonałym „kronikarzem”. Jest niewątpliwie jednym z najoryginalniejszych twórców polskiej kultury XX wieku, a jego utwory weszły do kanonu literatury światowej i są znane nawet w najodleglejszych kulturowo rejonach świata. Jego opowiadania przetłumaczono na ponad 45 języków. Najbardziej znane utwory Schulza to „Sklepy cynamonowe” i „Sanatorium pod Klepsydrą”.

Kazimierz Kuratowski był polskim matematykiem, jednym z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, profesorem zwyczajnym związanym z Uniwersytetem Warszawskim i Instytutem Matematycznym Polskiej Akademii Nauk. Urodził się 2 lutego 1896 r. w Warszawie, gdzie zmarł 18 czerwca 1980 r. Zajmował się głównie teorią mnogości, topologią ogólną i teorią miary, a także teorią grafów. Wśród ponad 170 opublikowanych prac cenne są jego monografie i podręczniki, z których do dzisiaj korzystają studenci. Oficyna „Siatras” wydała pierwszą w języku greckim książkę K. Kuratowskiego tłumaczoną z j. angielskiego „Introduction do Calculus” („Wstęp do topologii”).

W przygotowaniu znajdują się kolejne pozycje polskich autorów.