Festiwal Filmów Dokumentalnych w Salonikach, organizowany od 1991 r., to międzynarodowe wydarzenie poświęcone tworzeniu filmów dokumentalnych. Podstawową misją organizatorów jest prezentowanie i promowanie znaczących produkcji dokumentalnych z całego świata. Kładą oni równy nacisk na debaty i prezentacje dotyczące zarówno nowych technologii, jak i przyszłości całej branży. Festiwal, który odbywa się pod patronatem greckiego Ministerstwa Kultury, obejmuje również integralny segment branżowy. Tegoroczna, 27 edycja Festiwalu odbywa się w dniach 6-16 marca 2025. Do programu zakwalifikowało się dziesięć polskich filmów.

„Niewyraźny klekot ptaków” w reżyserii Franciszka Barbeki (2024), opowiada niezwykłą historię legendy polskiego filmu przyrodniczego – Włodzimierza Puchalskiego. To brawurowo przedstawiona, za pomocą unikalnych materiałów z archiwum WFO, opowieść o bezgranicznej miłości do świata natury i cenie, jaką bohaterowi przyszło zapłacić za poświęcenie życia pasji.

„Być jak Mikołaj”, film Aurelii Frydrych Zdanowskiej (2024), to opowieść o dorastaniu i potrzebie akceptacji ze strony rodziców. Mikołaj wkracza w dorosłość. Ale zanim się usamodzielni, chce naprawić relację z ojcem, który nie pogodził się z jego procesem tranzycji. Transpłciowość syna traktuje jak „fazę”, rodzaj fascynacji. Regularnie używa też jego imienia z aktu urodzenia. W tej intymnej historii rodzinnej kamera staje się katalizatorem, który ułatwia szukanie porozumienia. Bo choć Piotr od lat samodzielnie wychowuje Mikołaja, rozmowy o emocjach i tożsamości płciowej nie są jego mocną stroną. Obserwując je, czasem wręcz trudno powiedzieć, kto tu dojrzewa — ojciec czy syn. Czy uda im się znaleźć wspólny język i dojrzeć razem? Mikołaj będzie musiał stawić czoła kafkowskiemu systemowi sądowemu. Czy do tego czasu ojciec nauczy się go wspierać?

„Pociągi" w reżyserii Macieja J. Drygasa (2024), to artystyczna, refleksyjna podróż przez XX wiek, stworzona wyłącznie z archiwalnych materiałów filmowych. Bez słów, pełen piękna i goryczy obraz, w którym zachwyt przemieszczania staje się przekleństwem, a łzy radości mieszają się z bólem rozpaczy. Film zdobył Nagrodę Główną oraz nagrodę za najlepszy montaż podczas Festiwalu IDFA w Amsterdamie.

„Nie jesteś sama”, film  Karoliny Lucyny Domagalskiej (2024), o czterech aktywistkach z Aborcyjnego Dream Teamu walczących z aborcyjną stygmatyzacją w Polsce. Po zaostrzeniu prawa stają się symbolem rewolucji, ale ich działalność staje się coraz bardziej ryzykowna. Mimo to wspierają się nawzajem i kontynuują swoją misję.

„Lift Lady” w reżyserii Marcina Modzelewskiego (2024), to ppowieść o codzienności Mzii - nadzorczyni płatnej windy w brutalistycznym bloku osiedla Nutsubidze Plato w Tbilisi. Surrealizm miejskiego kompleksu miesza się w tu z groteską codzienności i przywarami jej mieszkańców, rysując tragikomiczny obraz współczesnej Gruzji. Introspektywna historia windziarki, byłej snajperki wojennej, odsłania przed widzem zapomniany przez Zachód mikrokosmos sąsiedzkich relacji.

„Bloodline” w reżyserii Wojtka Węglarza (2024), to powieść o powstałym w Puszczy Białowieskiej, na granicy Polski i Białorusi murze, który ma powstrzymać fale uchodźców napływającą do Unii Europejskiej i o konsekwencjach ludzkich działań, których następstwa odczuwa przyroda najstarszego lasu w Europie. Reżyser kieruje kamerę na szukającego bezpiecznego schronienia żubra, któremu zapora uniemożliwia powrót do rodzimego stada. Zagubione zwierzę staje się świadkiem dramatycznych wydarzeń.

„My Sunny Side” w reżyserii Matyldy Kawki (2025 – światowa premiera), opowiada o prawdziwej miłości, która może zaskoczyć, gdy niemal stracisz nadzieję na znalezienie partnera. Dla Allie i Jo była to miłość od pierwszego wejrzenia – od razu wiedzieli, że są sobie przeznaczeni. Ten związek dał im siłę, o której nie wiedzieli, że posiadają. Jo, transseksualny mężczyzna, jest czołową postacią nowojorskiej sceny start-upowej – utalentowanym mówcą, mentorem i aktywistą. Jego partnerka Allie, transseksualna kobieta, jest wykładowczynią biologii uwielbianą przez studentów.

„Dziecko z pyłu”, film w reżyserii Weroniki Milczewskiej (2025 – światowa premiera), to historia 55-letniego Sanga, niechcianego i dyskryminowanego dziecka wojny w Wietnamie, którego życie zmienia się całkowicie, gdy cudem odnajduje swojego amerykańskiego ojca i jest gotów poświęcić wszystko, aby go spotkać.

„Za moich czasów" w reżyserii Igi Lis, (2024). Osobisty projekt twórczyni, jest hołdem dla jej babć i innych kobiet reprezentujących poprzednie pokolenia. Film opowiada o międzypokoleniowej miłości, przeżyciach kobiet, ich odwadze, bólu i poświęceniach, które często są ukryte przed światem i niezauważane.

„User Agreement”, reżyseria Rafał Kruszka (2024). Doświadczenie VR/AI. Poznając przestrzenie wewnątrz doświadczenia VR 6DoF, immersant dostaje do dyspozycji cyfrowe narzędzia umożliwiające poszerzenie zmysłów. Synestetyczny język symulacji daje zanurzonej osobie możliwość odkrywania treści wygenerowanych przez modele sztucznej inteligencji. Symulacja myśli, mowy i emocji oraz samoświadomość technologii i mechanizmy ją konstruujące zostają poddane autoanalizie przez sam system. To umożliwia doświadczającemu wgląd w cyfrowy świat, tworząc portal do mózgu i serca algorytmicznej struktury.

Więcej informacji i program Festiwalu można znaleźć na stronie www.filmfestival.gr