Pochodziła z rodziny arystokratów, szlacheckiego rodu herbu Zadora. Urodziła się 11 sierpnia 1898 r. w Buchbergam Kamp w Austrii. Studiowała historię sztuki w Wiedniu, gdzie w 1926 r. obroniła doktorat. Habilitowała się na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie (1935), gdzie została kierownikiem katedry na Wydziale Humanistycznym i objęła stanowisko sekretarza Towarzystwa Polskich Badań Historycznych.

Po śmierci ojca (w 1933 r.), znanego kolekcjonera dzieł sztuki Karola Lanckorońskiego, administrowała rodzinnymi majątkami oraz pracowała naukowo.

Po aresztowaniu w 1942 r. przez gestapo, podczas przesłuchań usłyszała od oficerów niemieckich o mordzie profesorów lwowskich (1941), co po wojnie opisała w tzw. Raporcie Karli Lanckorońskiej, stanowiącym dowód w śledztwie dotyczącym zbrodni lwowskiej. Z niemieckiego więzienia trafiła do obozu koncentracyjnego Ravensbrück. W kwietniu 1945 r. została z niego zwolniona po interwencji Carla J. Burckhardta, prezesa Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.

mb. BEB