Jego życiorys to gotowy scenariusz na film sensacyjny. Niezwykle barwna postać, a przy tym wykształcony lekarz i utalentowany literat. Urodził się 13 stycznia 1812 r. w Kaliszu jako Teodor Teuttold Stilichon Tripplin w rodzinie hugenockiej. Zamiłowanie do książek i tradycji patriotycznej przekazał mu zapewne ojciec – filolog klasyczny, bibliotekarz i oficer wojsk napoleońskich.

Teodor uczył się w Kaliszu i Pińczowie, brał udział w powstaniu listopadowym m.in. w bitwie o Olszynkę Grochowską (1831), a w Brodnicy został internowany przez pruskich żołnierzy. 

 

Nauka i podróże

Po zwolnieniu studiował medycynę w Królewcu (1832-1836), a później wyruszył w podróż do Anglii, by odbyć praktykę lekarską. Dotarł tam z opóźnieniem (statek uległ rozbiciu) i pracował jako lekarz, ale także nauczyciel i dziennikarz. Następne lata to podróże do Hiszpanii (lekarz wojskowy w czasie wojny domowej), Portugalii, Maroko i Francji (studia w słynnej szkole medycznej w Montpellier). W 1840 r. uzyskał doktorat medycyny i chirurgii („Słów kilka o gorączce tyfusowej”). W Paryżu pracował jako doktor, w 1843 r. krótko przebywał w Strasburgu, a później bez zezwolenia władz pruskich przyjechał do Poznania, więc po aresztowaniu i deportacji przez Prusaków powrócił do Francji, następnie wyruszył do Danii, Szwecji i Anglii. Wracając z podróży po Skandynawii pojawił się ponownie w Wielkopolsce i ponownie został deportowany.

 

Wcześniej niż Juliusz Verne

W 1849 r. zamieszkał w Warszawie i zaczął pisać powieści przygodowe, m.in. „Wspomnienia z podróży po Danii, Norwegii, Anglii, Portugalii, Hiszpanii i państwie marokańskim” (1844) oraz „Pan Zygmunt w Hiszpanii” (1852). Pod koniec lat 50. XIX w. lekkomyślnie wplątał się w sprawę z plagiatem, co opisała nawet Maria Konopnicka. We własne powieści wplatał za to coraz więcej fantastyki naukowej m.in. w „Maskaradzie w obłokach, czyli podróży napowietrznej na Morze Północne” (1856), którą wydał wcześniej niż Juliusz Verne słynne „Pięć tygodni w balonie” (1863). Napisał także „Podróż po Księżycu odbytą przez Serafina Bolińskiego” (1858). Rok później znów podróżował i pracował jako lekarz – w Wiedniu, Konstantynopolu, Grecji, Jerozolimie, Egipcie, Francji. W 1860 r. na wezwanie Giuseppe Garibaldiego walczył o niepodległość Włoch w bitwach pod Neapolem i Reggio. Zaangażował się także w działalność emigracyjną wśród Polaków, pisał artykuły polityczne i beletrystyczne, prowadził prywatną praktykę lekarską we Florencji i Sienie.

 

pow.