Urodził się 4 października 1894 r. w Warszawie. Wcześnie zaangażował się w działalność niepodległościową. Dla jego późniejszej kariery dyplomatycznej i politycznej kluczowe okazało się spotkanie z Józefem Piłsudskim w 1913 r. Rok później Beck wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) oraz Legionów Polskich w Krakowie.
Virtuti Militari
Podczas bitwy pod Kostiuchnówką (1916) został ranny, a za waleczną postawę został odznaczony orderem Virtuti Militari. W 1917 r. odmówił, podobnie jak część żołnierzy Legionów Polskich, złożenia przysięgi braterstwa broni wojskom Niemiec i Austro-Węgier. W latach 1919-1920 podróżował z misjami dyplomatycznymi do Rumunii i Budapesztu jako przedstawiciel Józefa Piłsudskiego. W 1922 r. został attaché wojskowym RP w Paryżu.
Zamach majowy
W czasie zamachu majowego (12 maja 1926) poparł Józefa Piłsudskiego, a w latach 1926-1930 pełnił funkcję szefa Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych. W 1930 r. został wicepremierem w rządzie pod wodza marszałka, a po rezygnacji Piłsudskiego z urzędu premiera – wiceministrem spraw zagranicznych, a w 1932 r. ministrem.
Pomiędzy Rosją a Niemcami
W MSZ Beck realizował politykę równowagi pomiędzy Niemcami i ZSRR. Po śmierci marszałka Piłsudskiego (1935) kontynuował wcześniejsze założenia polityki zagranicznej, przy czym dążył do zacieśnianiu współpracy z Wielką Brytanią.
W drugiej połowie lat 30. zaostrzała się niemiecka ekspansywna polityka w Europie. W październiku 1938 r. Niemcy wysunęli żądania wobec Polski dotyczące przyłączenia do Rzeszy Wolnego Miasta Gdańsk i stworzenia eksterytorialnej autostrady oraz linii kolejowej na Pomorzu. W odpowiedzi Polska zawarła układ z Wielką Brytanią, a wówczas – w kwietniu 1939 r. – Adolf Hitler uznał polsko-niemiecką deklarację o niestosowaniu przemocy z 1934 r. za nieważną.
Bezcenny jest honor
W reakcji na postawę Niemiec, Józef Beck wygłosił 5 maja 1939 r. przemówienie w Sejmie RP, podczas którego padły słynne słowa odrzucające roszczenia niemieckie: „My w Polsce nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę. Jest jedna tylko rzecz w życiu ludzi, narodów i państw, która jest bezcenna. Tą rzeczą jest honor”.
Internowany w Rumunii
Po wybuchu II wojny światowej, 5 września 1939 r. Józef Beck opuścił Warszawę i za Naczelnym Wodzem Edwardem Śmigłym-Rydzem pojechał do Brześcia nad Bugiem. 17 września, po wkroczeniu na teren Polski wojsk radzieckich, wraz z rządem RP przekroczył granicę z Rumunią, gdzie został internowany. W październiku 1939 r. wraz z żoną i pasierbicą został przewieziony do Raszowa, a potem do Bukaresztu. Latem 1942 r. zdiagnozowano u niego zaawansowaną gruźlicę. W 1944 r. wraz z rodziną przeniesiono go do miejscowości Stănești, gdzie zmarł 5 czerwca 1944 r. W 1991 r. trumnę z prochami Józefa Becka sprowadzono do Polski i złożono na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
mb.
© PowiemPolsce.pl
04.10.2023 / 00:00
