Rodzinnym miastem Ludwika Zamenhofa (wł. Eliezera Lewiego Samenhofa) był Białystok, którego wielokulturowość ukształtowała sposób myślenia o świecie twórcy esperanta.

Akt urodzenia Ludwika Zamenhofa.

Szlak Dziedzictwa Żydowskiego w Białymstoku. Domena publiczna Wikimedia

Urodził się dnia 9 grudnia w żydowskiej rodzinie w domu przy ul. Zielonej (ob. ul. Zamenhofa) i wychował wśród społeczności Żydów, Polaków, Rosjan i Niemców.

Dom Zamenhofa Bialystok.

NAC. Domena publiczna, Wikimedia

Brak jednego języka źródłem nieporozumień między ludźmi

Ludwik już w dzieciństwie twierdził, że przyczyną nieporozumień między ludźmi jest brak jednego języka, którym mogliby się porozumiewać. Około 1869 r. napisał utwór „Wieża Babel, czyli tragedia białostocka w pięciu aktach”.

Interesował się także medycyną i po ukończeniu gimnazjum wyjechał na studia do Moskwy (1879–1881), które kontynuował w Warszawie (1881–1885) i Wiedniu (1886) w dziedzinie okulistyki.

Doctoro Esperanto

Pracę nad stworzeniem nowego języka rozpoczął w 1878 r. (Lingwe Uniwersala) i doskonalił w kolejnych latach. W 1885 r. ukształtowała się wersja znana do dziś. Dwa lata później ukazała się drukiem książka „Język międzynarodowy. Przedmowa i podręcznik kompletny”, którą podpisał pseudonimem Doktoro Esperanto. Słowo esperanto z czasem przyjęto jako nazwę samego języka, a idea jego twórcy stopniowo zyskiwała popularność.

Order Legii Honorowej

W 1905 r. w Boulogne-sur-Mer odbył się pierwszy Światowy Kongres Esperanto, a Zamenhofa odznaczono francuskim Orderem Legii Honorowej. W 1908 r. roku powstał Światowy Związek Esperantystów (Universala Esperanto-Asocio). W 1913 r. zgłoszono kandydaturę Zamenhofa do Nagrody Nobla.

Na jego grobie widnieje gwiazda esperanto – pięciopromienna (symbol zamieszkanych kontynentów) i zielona (symbol nadziei, bo słowo esperanto znaczy „mający nadzieję”). Szacuje się, że współcześnie językiem esperanto posługuje się kilkaset tysięcy osób.

©PowiemPolsce.pl