W Stanach Zjednoczonych z inicjatywy organizacji polonijnych powstał Polski Centralny Komitet Ratunkowy, którego celem była pomoc materialna dla rodaków w Polsce podczas I wojny światowej, z czasem podjął się działań informacyjno-propagandowych na rzecz odradzającego się państwa polskiego i m.in. uczestniczył w tworzeniu Armii Polskiej we Francji w 1917 r.
W pierwszych tygodniach po wybuchu I wojny świat. z inicjatywy Polskiej Rady Narodowej, Związku Narodowego Polskiego, Zjednoczenia Polsko Rzymsko-Katolickiego, Związku Sokołów Polskich w Ameryce i Związku Polek w Ameryce, powstała organizacja polonijna Centralny Komitet Polski, która później obrała nazwę Polski Centralny Komitet Ratunkowy (PCKR).
Nic nie wskazywało na tak szybką i zdecydowaną wspólna reakcję Polaków zamieszkałych w Stanach na nieprzewidziane wydarzenia w Europie. Polonia amerykańska po wybuchu wojny wzniosła się ponad podziały i wzajemne uprzedzenia aby wesprzeć swoich rodaków i dążenia do odzyskania niepodległego państwa nad Wisłą w walce o pełną suwerenność i połączenie ziem trzech zaborów.
Honorowym prezesem PCKR był I. Paderewski zaś prezesem F. Smulski. W 1916 organ kierowniczy organizacji został przekształcony w Wydział Narodowy, a głównym dążeniem było scentralizowanie działań na rzecz narodowo demokratycznego programu walki o niepodległość Polski, Przełomem w tych staraniach było otwarcie w 1917 r. biura PCKR w Waszyngtonie, co znacznie ułatwiło efektywne wpływanie na politykę państwową Stanów Zjednoczonych Ameryki wobec odradzającego się państwa polskiego.
Błękitna Armia formowana we Francji składała się niemal w trzech czwartych z ochotników przybyłych zza oceanu. Szkolenia przeprowadzano wpierw w Kanadzie nad Niagarą, a kiedy zabrakło tam miejsca dla przybywających chętnych, również po drugiej stronie rzeki i granicy - w USA.
O Błekitnej Armii Hallera piszemy na łamach PowiemPolsce.pl w oddzielnych opracowaniach.
BEB/ jp.