Andrzej Wiktor Schally urodził się w 1926 r. w Wilnie, gdzie służył jego ojciec. Był synem Kazimierza, geneała Wojska Polskiego, szefa Gabinetu Wojskowego prezydenta Ignacego Mościckiego oraz Marii z Łąckich.

Dtugą wojnę światową spędził w Rumunii skąd po wojnie przedostał się do Wielkiej  Brytanii. Ojciec noblisty wraz z rodziną osiadł w Szkocji, zmarł w 1967 r., jest pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill w Edynburgu.

Andrzej studiował chemię na University of London, następnie medycynę w londyńskim National Institute for Medical Research. W 1952 roku wyjechał do Kanady, gdzie pięć lat później obronił doktorat, po czym wyjechał do USA i pracował m.in. w Nowym Orleanie i Miami. W 1962 przyjął obywatelstwo amerykańskie.

W 1977 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za badania nad zjawiskiem wydzielania hormonów peptydowych w mózgu oraz za badanie ich budowy i działania, Noblista odkrył hormony podwzgórza mózgu, tzw. neurohormony, które stymulują wydzielanie hormonów przysadki mózgowej, a tym samym ogrywają istotną rolę w regulacji funkcji hormonalnych w organizmie. Zarządzają one wieloma procesami m. in. reprodukcyjnymi, rozrodczymi poprzez hormony płciowe, a przez tarczycowe - metabolizmem. Są też odpowiedzialne za hormon wzrostu. Było to epokowe odkrycie, które zapoczątkowało neuroendokrynologię.    

Opracowanie: BEB