Uroczystość ta stanowi potwierdzenie panowania nad Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz 14 innymi państwami należącymi do Wspólnoty (Commonwealth realm). Te państwa to Antigua i Barbuda, Australia, Bahamy, Belize, Kanada, Grenada, Jamajka, Nowa Zelandia, Papua-Nowa Gwinea, St. Kitts i Nevis, St. Lucia, St. Vincent i Grenadyny, Wyspy Salomona oraz Tuvalu. Łącznie prawie 19 milionów kilometrów kwadratowych, zamieszkałych przez ponad 150 milionów poddanych. Zatem obszar i ludność większą niżli ma Rosja.

A chodziło o Julię hrabiankę Hauke, córkę Maurycego generała Wojska Polskiego, późniejszą morganatyczną żonę Aleksandra księcia hesko-darmsztadzkiego.

Wkrótce po wizycie Karola, a staraniem Jerzego Waldorffa, na kwaterze Hauków na warszawskich Powązkach pojawiła się inskrypcja w kamieniu, że tu oto w tym miejscu leżą przodkowie koronowanych głów Szwecji, Anglii i Hiszpanii. Ostatni pochówek miał tu miejsce w 2013 r., gdy zmarła Teresa z Hauke-Bosaków Pawlino-Pacewicz.

Zaś sam kamień ze wspomnieniem korowanych głów był poddawany konserwacji w 2022 r., tuż po śmierci Elżbiety II. Niestety w trakcie tych prac uległ on pęknięciu.

Oprócz grobowca na Powązkach członkowie rodziny Hauke mają dwa inne upamiętnienia w Warszawie w postaci grobów na cmentarzu ewangelickim przy Młynarskiej oraz epitafium u Kapucynów na Miodowej.

Trzeba wyjaśnić w tym miejscu, że przodkowie Julii hrabianki Hauke stanowili konglomerat niemiecko-francusko-węgierski. Ale byli to ludzie, którzy z różnych przyczyn osiedli w Polsce za panowania Stanisława Augusta. Ich dzieci, wnuki, prawnuki mówiły po polsku, myślały po polsku, czuły się Polakami i za wolną Polskę przelewały swą krew w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 r., w okresie wojen napoleońskich, powstań narodowych, obu wojen światowych.